Review: Accuphase E-270, E-480, E-650

Review: Accuphase E-270, E-480 en E-650; Baas boven baas.

Als audioliefhebber heb je een niet aflatende hobby. Met enige regelmaat vernieuwen audiofabrikanten hun aanbod of de modellen uit hun productlijnen. Dat houdt het spannend. Toen ik een telefoontje kreeg over een nieuwe geïntegreerde versterker van Accuphase ging ik graag luisteren bij The Hifi Studio in Leiden.

Full disclosure: ik ben zelf de tevreden eigenaar van een Accuphase E-270, het eerste model in de huidige serie geïntegreerde versterkers van Accuphase. Deze serie heeft sinds het ontstaan van de fabrikant steeds een belangrijk onderdeel van het aanbod van Accuphase gevormd. Momenteel bevinden zich boven de E-270 respectievelijk de E-370, de E-470 en de E-650. Om de paar jaar wordt ieder model vernieuwd. Accuphase heeft net de opvolger van de E-470 uitgebracht: onvermijdelijk de E-480 genaamd.

Accuphase E-480

De E-480 heeft een vermogen van 2 x 180 watt (bij 8 Ohm) en weegt maar liefst bijna 25 kg. Een beetje tegen de audiotrends in beschikken de Accuphase versterkers over meerdere aansluit- en regelmogelijkheden. Waar kom je tegenwoordig nog een (uitschakelbare) toonregeling, een mono- en een faseschakeling, balansregeling en maar liefst 7 (lijn)ingangen tegen? Deze laatste zijn nog uit te breiden met (naar keuze) 2 kaarten voor extra lijningangen, een DA-converter of een MM/MC-aansluiting voor een platenspeler. Leverbaar in iedere kleur, zolang het maar goud is. Toegegeven: aan dat laatste heb ik destijds wel even moeten wennen. De meegeleverde afstandsbediening is net als de E-480 gebouwd als een tank. Dat komt goed uit, want de Accuphase versterkers staan er om bekend dat ze zeer lang meegaan, in veel gevallen wel tientallen jaren.

Het systeem

De E-270 en de E-480 bevinden zich in goed testgezelschap vandaag: de nieuwe Dynaudio Confidence 20 luidsprekers, de Innuos Statement mediaserver en de T+A MP 3100 HV als da-converter. De bekabeling is van Audioquest. 

Luisteren maar!

Steely Dan

We beginnen met de mij bekende E-270. Het nummer Green Book van Steely Dan (album: Everything Must Go) klinkt vertrouwd in de oren. Ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen dan dat het geluid van een Accuphase versterker gewoon klopt. Alles is in de goede verhouding: de breedte, de diepte, de plaatsing. Het geluid klinkt als vanzelfsprekend, muzikaal en precies, zonder analytisch te worden. De instrumenten en de vocalen klinken natuurlijk, zonder een kunstmatig randje. Ook op laag volume klinken alle stemmen en instrumenten gelijkmatig door. Geen verschil in balans. Dit laatste is het werk van de AAVA-volumeregeling van Accuphase, die in alle modellen is verwerkt, ook in de E-270. 

Miles Davis

Het volgende nummer is een classic: So What van Miles Davis (album: Kind Of Blue) in een high resolution variant: 24 bits/96 kHz. Het album is dit jaar 60 jaar geleden opgenomen. En wat een opnamekwaliteit. Je hoort de plaatsing van de muzikanten in de ruimte. De bekkens van drummer Jimmy Cobb klinken lang door. De blazers klinken rustig en mooi geplaatst. 

Joe Sample en Randy Crawford

Het derde en laatste nummer is van Joe Sample en Randy Crawford: See Line Woman, een remake van een nummer geschreven door Nina Simone (album: Feeling Good). Dit is een goed opgenomen album. Met Al Schmitt (opname en mix) en Doug Sax (mastering) aan de knoppen. En natuurlijk voortreffelijke muzikanten. Met een prachtige plaatsing en diepte komt dit nummer aan bij de luisteraar.

Accuphase E-270 naar de E-480

Dan is het tijd om de nieuwe E-480 aan te sluiten. De rest van de testopstelling blijft hetzelfde, zodat ieder verschil in klank alleen aan de versterkers is toe te rekenen. Luisteren maar.

Wow! Zei ik wow? Ik zei wow! Dat de E-480 beter zou moeten zijn dan de E-270 stond van tevoren natuurlijk wel vast. Twee stappen hoger in de serie en van een volgende generatie. Maar zoveel beter is een verrassing. De E-480 is veel beter (dan de E-270) dan je op basis van het verschil in prijs zou mogen verwachten. Ik zal dat toelichten.

De E-480 heeft niet alleen meer vermogen en een hogere dempingsfactor, maar lijkt ook op andere vlakken de E-270 af te troeven. In Green Book van Steely Dan hoor je duidelijker wat Donald Fagen op de piano doet. Waar het met de E-270 onderdeel van de muzikale omlijsting lijkt te zijn, is het met de E-480 een duidelijker te onderscheiden instrument. Hetzelfde geldt voor de opname van So What. Het nummer klinkt extra ruimtelijk. Nu pas is duidelijk in welke ruimte alle muzikanten stonden toen ze het nummer speelden. Ruimtelijk, ruimtelijk, ruimtelijk is het verschil. Een fantastische opname klinkt nog beter. Vooruit dan maar, ook het derde nummer er achter aan: See Line Woman. Ook hier meer ruimte, meer diepte. De baslijn van Christian McBride in het intro klinkt duidelijker, geprononceerder. Dit is zoals het bedoeld is. De percussie en drums zijn tegelijkertijd duidelijker te onderscheiden en het samenspel van die twee is veel beter te horen. Ze spelen samen en dagen elkaar uit. Het blijft muzikaal. En ruimtelijk. Het wordt niet analytisch.

Accuphase E-650

Dat vraagt om een volgende vergelijking en wel met de grotere broer: de E-650. Die heeft ‘slechts’ 2×30 watt, maar dan wel in klasse A. Deze stap biedt niet het grote verschil dat ik had verwacht. De E-480 klinkt iets helderder dan de E-650. De E-650 klinkt dan weer iets preciezer. Beiden bieden dezelfde ‘ruimtelijke inkijk’ in de muziek. In mijn oren zitten deze modellen wat kwaliteit betreft zeer dicht bij elkaar, waarbij het verschil hem met name zit in helderder (480) versus warmer (650). Het zal dan vooral van de combinatie met de rest van de set afhangen waar de klankmatige voorkeur naar uitgaat.

Conclusie

Accuphase biedt met zijn geïntegreerde versterkers een dijk van een serie aan. Alle versterkers hebben dezelfde klanksignatuur en bieden veel waar voor hun geld. In mijn oren heeft de E-480 de duidelijke voorkeur als het om prijs/kwaliteitverhouding gaat. Toegegeven: iemand met een voorkeur voor klasse A of een (iets) warmere klank zit goed met de E-650, maar de E-480 en de E-650 liggen (in mijn oren) verder zo dicht bij elkaar dat ik zelf voor de E-480 zou kiezen. Accuphase heeft met deze laatste een voortreffelijke versterker afgeleverd. Ben nu al benieuwd hoe de opvolgers van de andere versterkers in deze serie zullen gaan klinken!

PM

Apparatuur gebruikt in deze review: Accuphase E-270 , Accuphase E-480 , Accuphase E-650, Innuos Statement , Dynaudio Confidence 20 , T+A MP 3100 HV

De apparatuur in deze review staat luisterklaar opgesteld bij The Hifi Studio Number One in Leiden. Neem contact op of kom langs, voor een auditie en goede koffie.