Review: Hifiman Jade II

Review Hifiman Jade II: Transparantie is troef

Bij het luisteren naar muziek streven veel audioliefhebbers ernaar om de muziek zo natuurlijk en transparant mogelijk te laten klinken. Dan zijn de stemmen en de instrumenten het meest levensecht. Alsof de zangeres in je oor zingt en je naast die prachtig klinkende vleugel staat. Om dat mogelijk te maken passen fabrikanten van weergevers verschillende technieken toe.

Geluid is in beweging gezette lucht en er zijn vele manieren om die lucht in beweging te krijgen. De meest gangbare, voor muziek althans, is een conus die door een magneet wordt aangetrokken of afgestoten. U kent ze wel, van luidsprekers en hoofdtelefoons. Een andere manier is om een dunne folie te spannen tussen twee platen. Op de platen en de folie wordt een elektrische spanning gezet. Variatie in de spanning brengt de folie in beweging en voilà: geluid. Deze laatste techniek wordt ook wel een elektrostaat genoemd. 

Hifiman, wat is het eigenlijk?

HIFIMAN is een fabrikant van hoofdtelefoons waarin de elektrostatische techniek wordt toegepast. Hun topmodel is één van de duurste hoofdtelefoons die verkrijgbaar is. Gelukkig maken ze ook betaalbaardere modellen, zoals de HIFIMAN Jade II. De Jade II is een set van een hoofdtelefoon en een bijbehorende versterker. Die versterker is nodig omdat de aansluiting en spanning van een elektrostatische hoofdtelefoon anders zijn dan van een reguliere (conus)hoofdtelefoon. De versterker heeft aansluitingen voor twee hoofdtelefoons en heeft ook twee ingangen (RCA en XLR). Het volume is in 21 stapjes regelbaar. De versterker maakt een solide indruk en heeft een behoorlijk gewicht. Eveneens solide en gelukkig met een heel laag gewicht is de Jade II hoofdtelefoon. Slechts 365 gram. Dat voel je (niet) op je hoofd. Hoe kan het ook anders, als er een folie in zit die minder dan 0,001 mm dik is. Je zou verwachten dat met zo’n dikte (dunte?) de hoofdtelefoon heel snel klinkt. Spoiler alert: dat doet hij ook. Daarover straks meer. Het gewicht van de hoofdtelefoon zorgt er mede voor dat die heel comfortabel zit, ook als je langere tijd achter elkaar luistert. De oorschelpen vallen ruim, dus ook passend voor grotere oren. De set wordt netjes in twee dozen geleverd, met voedingskabel en handleiding.

Het systeem

Voor deze review luister ik naar de ingespeelde Jade II set van The Hifi Studio in Leiden. De testopstelling bestaat verder uit de Innuos ZENith Mk.II mediaserver en streamer, en de Mytek Brooklyn DAC+. De bekabeling is van Audioquest. Hoog tijd om te gaan luisteren.

Luisteren maar!

Rachelle Ferrell

Als eerste naar I Can Explain van Rachelle Ferrell (album: Individuality – Can I Be Me?). Onmiddellijk laat de Jade II horen waar een elektrostaat goed in is: transparantie en plaatsing. Alles maar dan ook alles is duidelijk te horen: de aanslag op de snaren van de vleugel en de variaties in de stem van Rachelle Ferrell. Alsof ze (inderdaad) in je oor staat te zingen. Iedere wijziging in dynamiek of ademhaling krijg je mee. Je hoort de vingers van de bassist over de snaren gaan. De gitarist zit links in een hoekje zeer ritmisch mee te spelen. Het geluid is zeer transparant en niet analytisch. Het nummer wordt niet uit elkaar getrokken – de samenhang blijft bestaan. Ook de plaatsing van de stem en de instrumenten is voortreffelijk. Los van elkaar en duidelijk te onderscheiden. Tegelijkertijd klinkt de Jade II niet opdringerig. De presentatie van het geluid is prettig en natuurlijk, met een vleugje warmte.

Marcus Miller

Levert zo’n dunne folie bij een elektrostaat wel voldoende geluidsdruk in de lage tonen op, vragen sommigen zich wellicht af. Om dat te testen is het volgende nummer Sublimity Bunny’s Dream van bassist Marcus Miller (album: Laid Black). Hier blijkt dat de Jade II niet zozeer basdruk levert, maar vooral veel definitie van de bas. Bij Marcus Miller is duidelijk te horen wat hij met de snaren van zijn elektrische basgitaar doet. Of nog beter gezegd: met ieder van de snaren. Het valt op hoe gevarieerd zijn aanslagen op de snaren zijn en hoe verschillend de klanken zijn die daaruit voortkomen. En dat geldt eigenlijk voor alle lage tonen die de Jade II laat horen. De Jade II is niet ‘bass-light’, eerder ‘bass-defined’.

Gregory Porter

Dan een live opname van Gregory Porter, met Don’t Be A Fool (album: Live In Berlin). Alleen de pianist en mijnheer Porter zelf. Wat een prachtig nummer en een prachtige stem. Vol, warm en dynamisch. Geen enkel randje of vervorming met de Jade II. Transparant en met een mooie plaatsing.

Chuck Mangione

Tot slot de dynamische opname Children Of Sanchez van flugelspeler Chuck Mangione (album: Chuck Magione’s Finest Hour). Een nummer van ruim 14 minuten, maar het gaat me vooral om de passages waarin de drums en blazers tegen elkaar ‘opboksen’. De Jade II laat de verschillende instrumenten goed los van elkaar horen en aan dynamiek is geen gebrek. Vooral de snelheid van de elektrostatische komt hier naar voren. Ook blijkt de goede plaatsing van de instrumenten. Je wordt meegezogen in het nummer. 

Conclusie

De HIFIMAN Jade II doet precies wat je van een elektrostaat kan verwachten: een transparante en snelle ‘life-like’ weergave van muziek. Als elektrostatische luidsprekers te groot zijn voor je kamer (of voor je partner) of zoek je een voortreffelijke personal audio set, dan is deze hoofdtelefoon met bijbehorende versterker de moeite van het luisteren zeer waard. Wel een waarschuwing vooraf: het luisteren naar een elektrostatische hoofdtelefoon zou je zomaar over de streep kunnen trekken…

PM

Apparatuur gebruikt in deze review: Jade II combinatie, Innuos ZENith Mk.II Mytek Brooklyn DAC+.

De apparatuur in deze review staat luisterklaar opgesteld bij The Hifi Studio in Leiden. Neem contact op of kom langs, voor een auditie en goede koffie.